نقدی بر «مثلث توسعه»/ترسم نرسی به «توسعه» ای اعرابی

توسعه جریانی چند بعدی ست که مستلزم تغییرات اساسی در ساخت اجتماعی ، طرز تلقی عامه مردم و نهاد های ملی ست. لازمه «توسعه» تسریع در رشد اقتصادی ، کاهش نابرابری و ریشه کن کردن فقر مطلق است. در واقع «توسعه» بایستی نشان بدهد که مجموعه نظام اجتماعی جغرافیای مورد نظر بصورت هماهنگ با نیازهای متنوع اساسی و خواسته های افراد و گروههای اجتماعی از حالت نامطلوب زندگی گذشته خارج شده و به سوی وضع یا حالتی از زندگی مادی و معنوی بهتر سوق پیدا کرده اند.

«توسعه» را می توان کلید واژه فعالیت های استاندار کرمان در ۱۵ ماه گذشته حضورش بعنوان نفر اول اجرایی استان دانست. او از هر فرصتی برای تشریح برنامه هایش در مسیر رسیدن به توسعه استان «کرمان» استفاده می کند. مثلثی هم به همین عنوان طراحی کرده است. همواره موانع پیش روی مسیر «توسعه» را با مردم و مسؤولین بالا دستی خود در میان می گذارد.

نگاهی به تعریف «توسعه»آمده در پاراگراف ابتدایی اما دشواری سنگ بزرگ پیش راه «رزم حسینی » را بیشتر مشخص می کند. کلید واژه هایی همچون «تغییر طرز تلقی مردم» ، «تسریع رشد اقتصادی» ، « ریشه کن کردن فقر مطلق» که تغییر آنها به نظر از عمر یک دولت هم بیشتر به نظر می رسد.

                                                                                                     

در این یادداشت قصد تفهیم معنای گسترده «توسعه» را به مخترعین مثلث توسعه ی استان نداریم. بنا را بر این  می گذاریم که طرح مطالعاتی دانش محوری پیش از ارائه «مثلث توسعه استان»گذاشته شده است. نکته ای که محل ابهام در تئوری موضوع مثلث «توسعه» دیده می شود ماهیت اضلاع آن است. استاندار کرمان به نقل از «ایرنا» گفته است که:« با تدابیر مختلف از جمله طرح مثلث توسعه درصدد رسانیدن این استان به جایگاه واقعی خود در بخش های مختلف است.وی سه راس مثلث توسعه را متشکل از ˈفرماندارانˈ، ˈنمایندگان مردم در مجلس شورای اسلامیˈ و ˈسرمایه گذران و کارآفرینانˈ عنوان و ائمه جمعه در شهرستان ها را ناظران بر مثلث توسعه اقتصادی معرفی کرد.»

اینکه هر یک از این راسهای مثلث به چه دلیل انتخاب شده؟ و چه وظیفه ای را دنبال می کنند؟آیا مثلا فرمانداران و نمایندگان نمی توانستند در کنار یکدیگر در یک راس بعنوان مسوولین جای بگیرند؟ هم موضوعی نیست که مورد سوال این یادداشت باشد. پرسشی که اما جای طرح دارد و حلقه مفقوده یا پاشنه آشیل طرح «مثلث توسعه استان» می توان از آن یاد کرد. عدم توجه به نقش رسانه ها در این طرح سه ضلعی است. (بر روی ادامه مطلب کلیک کنید)

 

کسی که حالمان را خوبـــــ کرد

دانشگاه ما متاسفانه برخلاف مسیری که ماهیتش اقتضا می کند، در حال حرکت است. نه دلبستگی به محیطش کسی را هوایی می کند و راستش را بگویم نه جایگاه علمی آنچنانی اش چنگی به دل می زند. دانشگاه می رویم که رفته باشیم. حتی برای من که با تمام وجودم رشته تحصیلی ام را دوست دارم و حرفه و شغلم از این مسیر می گذرد. 

کلاس های بی رمق خسته و ساعت های کش داری که برای پایانشان همچون روزهای دور مدرسه لحظه شماری می کنم. اگر این موبایل های هوشمند نبود واقعا تاب آوردن در کلاسی که کمتر حالت را خوب می کند ، بس دشوار می نمود. لبخندهای مصنوعی را تحویل اساتید میدهیم و دغدغه نمره پایان ترم را از همان روز اول زمزمه می کنیم تا سنگی به کلوخی بخورد و استاد بشنود. کافی ست سر بحثی بازشود .آنقدر مباحث غیرمرتبط درسی وجود دارد که بتوانی چند دقیقه ای را خوش بگذرانی.خوبی کار اینجاست که هر چه در دنیا می گذرد یک پایش وسط ارتباطات است. همین دستاویز مناسبی برای تلف کردن وقت استاد و خودمان میشود.وقت درس هم که میرسد، استاد می گوید و جزوه نویس ها زحمت کتابت را می کشند.

اما در همین سالها با استادی روبرو شدم که از همان ابتدا متفاوت نشان میداد. باورش سخت بود اما حقیقت داشت. برای همه روزهای کلاس برنامه داشت و نحوه ارائه درس اش با بقیه فرق می کرد. یکی این وسط اشتباهی بود! استاد اکرمی در همان ابتدا سایتش را معرفی کرد و گفت همه سرفصل ها و مباحث در سایت قرار می گیرد. از همانجا می توانید موضوع ها را از طریق فایل های PDFو powerpoint و word دریافت کنید.بارم نمره کل ترم از روز اول مشخص بود. بخش های عملی با مباحث تئوری همخوانی داشت . پاورپوینت های ارائه شده در کلاس همگی به روز شده و حاوی انبوهی از اطلاعات مفید بود. تکالیف کلاسی و کنفرانس ها حساب شده طرح ریزی شده بود و در تمامی موارد به جزییات دقت شده بود. استاد اکرمی را بدون لبخند نمی شد دید و هیچوقت خط اتوی کت و شلوارش را فراموش نمی کرد. در آخر ترم (هرچند که به دلیل کارهای روزنامه نتوانستم در جلسه آخر باشم)  با همه شاگردانش عکس دسته جمعی انداخت و در اینستاگرامش منتشر کرد. 

استاد اکرمی شاید هیچ وقت این مطلب را نبیند یا اگر ببیند نخواند یا اگر بخواند تا آخر نخواند ، جز معدود کسانی ست که دلش برای این سرزمین و ثروت های انسانی آن می سوزد و در قبال آن احساس تکلیف می کند. شاید یک ترم بود و یک درس اما اکرمی حالمان را خوب کرد.

کنفرانس رسانه های اجتماعی

تعریف رسانه های اجتماعی

رسانه‌های اجتماعی(Social Media) برنامه‌های کاربردی مبتنی بر اینترنت هستند که بر پایه بنیانهای ایدئولوژیکی و تکنولوژیکی وب۲  امکان ایجاد و تبادل محتوا را برای کاربران فراهم می‌کنند. وب۲ به نوعی نسل دوم وب است که در آن سایتها از حالت یکسویه خارج شده و با کاربران خود تعامل دارند. 

روایت کوتاه:

هر ابزاری یا سرویسی که از اینترنت برای شکل دادن یک مکالمه استفاده می کند، رسانه اجتماعی است.  

روایت طولانی:

رسانه اجتماعی، دمکراسی سازی در جریان  اطلاعات است، تغییر ماهیت مردم از خواننده محتوا به ناشر آن. این جهشی از مکانیسم حرف زدن یک طرفه یک نفر برای عده زیادی از مردم  به روندی است که در آن در دو سوی مکالمه افراد زیادی حضور دارند. ریشه چنین گفت ‌وگویی بین نویسنده ها، مردم و کارشناسان قرار دارد.

ویژگی‌های رسانه‌های اجتماعی

۱- امکان مشارکت کردن:

 رسانه‌های اجتماعی ارسال بازخورد از سوی مخاطب و همکاری و همگامی با رسانه را تسهیل کرده‌اند و آنرا تشویق می‌کنند. این رسانه‌ها مرز و خط‌کشی بین رسانه و مخاطب را از بین برده‌اند.

۲- باز بودن:

 اغلب رسانه‌های اجتماعی برای مشارکت اعضا و دریافت بازخورد باز هستند. آنها رای دادن، کامنت گذاشتن و به‌اشتراک‌گذاری اطلاعات را تشویق می‌کنند. 

۳- ارتباط دو سویه:

 رسانه‌های سنتی عمل انتشار را انجام می‌دادند و محتوا را برای مخاطب ارسال می‌کردند، ولی در رسانه‌های اجتماعی فضایی برای گفتگو و محاوره‌ی دوطرف وجود دارد و جریان ارتباطی از حالت یک‌سویه به دوسویه تغییر پیدا کرده است.

۴- شکل‌گیری جماعت‌های آنلاین:

 رسانه‌های اجتماعی این امکان را برقرار می‌کنند که جماعت‌ها و گروه‌ها به‌سرعت شکل بگیرند و ارتباط موثری برقرار کنند. 

۵- امکان شخصی سازی:

از بین ویژگی هایی که به آنها اشاره شد و همچنین سایر ویژگیهای رسانه‌های اجتماعی شخصی سازی و به نوعی رسانه شخصی داشتن را میتوان پررنگ ترین عامل گرایش افراد به رسانه‌های اجتماعی دانست. افرادی که در جامعه دیده نمیشوند و یا با مخاطبان محدودی سر و کار دارند در رسانه‌های اجتماعی مجال مییابند حرفها، عقاید و نظرات خود پیرامون هر موضوعی را به هر شکلی که دوست دارند بدون اعمال هیچ قید و بندی با مخاطبان بسیار در میان بگذارند.