کسی که حالمان را خوبـــــ کرد

دانشگاه ما متاسفانه برخلاف مسیری که ماهیتش اقتضا می کند، در حال حرکت است. نه دلبستگی به محیطش کسی را هوایی می کند و راستش را بگویم نه جایگاه علمی آنچنانی اش چنگی به دل می زند. دانشگاه می رویم که رفته باشیم. حتی برای من که با تمام وجودم رشته تحصیلی ام را دوست دارم و حرفه و شغلم از این مسیر می گذرد. 

کلاس های بی رمق خسته و ساعت های کش داری که برای پایانشان همچون روزهای دور مدرسه لحظه شماری می کنم. اگر این موبایل های هوشمند نبود واقعا تاب آوردن در کلاسی که کمتر حالت را خوب می کند ، بس دشوار می نمود. لبخندهای مصنوعی را تحویل اساتید میدهیم و دغدغه نمره پایان ترم را از همان روز اول زمزمه می کنیم تا سنگی به کلوخی بخورد و استاد بشنود. کافی ست سر بحثی بازشود .آنقدر مباحث غیرمرتبط درسی وجود دارد که بتوانی چند دقیقه ای را خوش بگذرانی.خوبی کار اینجاست که هر چه در دنیا می گذرد یک پایش وسط ارتباطات است. همین دستاویز مناسبی برای تلف کردن وقت استاد و خودمان میشود.وقت درس هم که میرسد، استاد می گوید و جزوه نویس ها زحمت کتابت را می کشند.

اما در همین سالها با استادی روبرو شدم که از همان ابتدا متفاوت نشان میداد. باورش سخت بود اما حقیقت داشت. برای همه روزهای کلاس برنامه داشت و نحوه ارائه درس اش با بقیه فرق می کرد. یکی این وسط اشتباهی بود! استاد اکرمی در همان ابتدا سایتش را معرفی کرد و گفت همه سرفصل ها و مباحث در سایت قرار می گیرد. از همانجا می توانید موضوع ها را از طریق فایل های PDFو powerpoint و word دریافت کنید.بارم نمره کل ترم از روز اول مشخص بود. بخش های عملی با مباحث تئوری همخوانی داشت . پاورپوینت های ارائه شده در کلاس همگی به روز شده و حاوی انبوهی از اطلاعات مفید بود. تکالیف کلاسی و کنفرانس ها حساب شده طرح ریزی شده بود و در تمامی موارد به جزییات دقت شده بود. استاد اکرمی را بدون لبخند نمی شد دید و هیچوقت خط اتوی کت و شلوارش را فراموش نمی کرد. در آخر ترم (هرچند که به دلیل کارهای روزنامه نتوانستم در جلسه آخر باشم)  با همه شاگردانش عکس دسته جمعی انداخت و در اینستاگرامش منتشر کرد. 

استاد اکرمی شاید هیچ وقت این مطلب را نبیند یا اگر ببیند نخواند یا اگر بخواند تا آخر نخواند ، جز معدود کسانی ست که دلش برای این سرزمین و ثروت های انسانی آن می سوزد و در قبال آن احساس تکلیف می کند. شاید یک ترم بود و یک درس اما اکرمی حالمان را خوب کرد.

روابط عمومی ها و کانال های ارتباطی جدید تر از جدید

 کانال های ارتباطی بعنوان یکی از مراحل و ابزار های انتقال پیام در فرآیند منتقل کردن پیام  دارای اهمیت می باشند. این مهم وقتی ارزش بیشتری پیدا می کند که تکنولوژی هم بر آنها تاثیر گذار باشد . در دنیای پر سرعت فناوری غافل شدن روابط عمومی ها از پیشرفت های فن آورانه می تواند باعث شود از کانال های تاریخ مصرف گذشته استفاده کنند . این غفلت بهای سنگینی دارد . پیام هرگز به مخاطب نمی رسد و از بازخورد هم خبری نخواهد بود . در این مقاله سعی کردم به اهمیت نرم افزار های پیام رسان در فرایند انتقال پیام بپردازم .

چکیده :

در هزاره ی سوم و عصری که ارتباطات نام گرفته روزانه شاهد تغییرات فراوان در حوزه ی ارتباطات هستیم به

شکلی که تکنولوژی های جدید استفاده کنندگان خود را غافلگیر کرده اند . آیا پدیده های جدید تر از جدید ارتباطی توانسته است به روابط عمومی های ما کمک کنند؟ روابط عمومی ها پس از مطرح شدن روابط عمومی الکترونیک در چه شرایطی به سر می برند ؟ رقابت شرکت های تولید کننده نرم افزار های پیام رسان چه تاثیری به کانال های ارتباطی روابط عمومی شرکت ها و سازمان ها با مخاطبین آنها گذاشته است ؟ ظهور روزانه ی اپلیکیشن های پیام رسان با تنوع در خدمات به چه میزان توانسته در انتقال پیام شرکت ها و دریافت بازخورد آن از سوی مخاطبین به آنها کمک کند؟ در این مقاله سعی می شود با پژوهش در بین تازه ترین نرم افزار ها به کارکرد آنها و هدف از طراحی آنها بپردازد. همچنین به آمار خیره کننده رشد

یک کسب و کار کوچک که خالق نرم افزار پیام رسان است در کوتاه مدت اشاره می شود . بدرستی فاصله میان روابط عمومی های شرکت ها و ادارات دولتی فعال در کشور ایران با تازه ترین تکنینک هایارتباطی که در روابط عمومی شرکت ها و برندهای معتبر جهان به چه میزان است ؟ آیا ساختار سنتی فکری مدیران ایرانی و کسب و کار های ایرانی ریسک حرکت به سمت استفاده از کانالهای ارتباطی جدیدتر از جدید را دارند ؟

استفاده از متدهای نوین ارتباطی چه تأثیری در هزینه های و میزان وفاداری مشتریان سازمان ها خواهد داشت ؟ دراین مقاله به نرم افزار های پیام رسان و اپلیکیشن های پیام رسان فوری مورد بررسی قرار می گیرند...